Revolution starts with language. Change the language and you can change everything.
Als onbezoldigd adviseur ben ik betrokken bij een mooi inspirerend Social Enterprise merk; oPuce genaamd. oPuce heeft als purpose het bevorderen van de terugkeer naar volwaardig werk na kanker door maatschappij en werkgevers te inspireren anders te kijken naar leven en werken tijdens en na kanker.
En dat is verdomde hard nodig!
Want uit onderzoek blijkt dat de belangrijkste drie redenen voor werkgevers om iemand niet aan te nemen zijn: een crimineel verleden, een verslavingsverleden en een kanker verleden!!
Kanker hoeft gelukkig niet altijd meer slecht af te lopen. Steeds meer mensen leven na kanker. Omdat ze zijn genezen van kanker. Of omdat hun kanker is veranderd van een dodelijke in een chronische ziekte. Vier procent van alle Nederlanders leeft op dit ogenblik met kanker of heeft in het verleden kanker gehad. Het gaat om 290.000 mannen en 360.000 vrouwen.
Maar na de diagnose kanker word je door de maatschappij meteen voorgoed afgeschreven, ook al ben je helemaal genezen van kanker. Of al een hele tijd ‘kankervrij’. Je wordt door overheidsinstanties en bedrijven als chronisch of risicovol bestempeld en buitengesloten van verzekeringen/hypotheken en werk!. Als je eenmaal kanker hebt of hebt gehad, ben je net zo gebrandmerkt als een misdadiger.
Dit komt omdat de maatschappij en werkgevers je zien als iemand met een extra hoog risico op arbeidsongeschiktheid. Werkgevers en instanties denken bij mensen die zijn genezen van kanker, primair aan het risico dat de ziekte terug kan komen en de daar mogelijk uit voorkomende arbeidsongeschiktheid. Daarnaast bestaat er de angst en het beeld dat mensen die kanker hebben (gehad) veel kwaaltjes hebben, zich vaker en makkelijker ziek melden en dus minder productief zijn.
Als je kanker hebt (gehad) kan je daar dus maar beter niet mee te koop lopen, want dan weet je zeker dat je geen volwaardig werk meer krijgt.
En dat slaat natuurlijk helemaal nergens op.
Want maatschappij en werkgevers zouden ook anders naar leven en werken tijdens en na kanker kunnen kijken!
Het beeld dat bedrijven en instanties zouden moeten hebben, is dat van mensen voor wie opgeven geen optie is. Van mensen die tot op het bot gemotiveerd zijn en nooit opgeven. Van mensen die net zo goed en misschien nog wel beter gekwalificeerd zijn omdat ze als ‘extra curriculaire activiteit’ net een levensbedreigend project hebben gemanaged. Van mensen die naast hun normale kwalificaties nog iets extra’s meebrengen en daarom juist een aanwinst kunnen zijn voor een bedrijf.
Mijn ouwe baas Kevin Roberts zei altijd: ‘Revolution starts with language. Change the language and you can change everything’.
Ik stel voor dat we daar snel mee beginnen.
AK
